Το «άνθος» της αγάπης

Η αγάπη παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας. "Χρωματίζει" τους "ορίζοντες" της σκέψης μας και δίνει νόημα στην κάθε μας στιγμή. "Βαδίζοντας" σ’ έναν απέραντο κόσμο, η αγάπη αποτελεί το "καταφύγιό" μας, εφόσον μας "τροφοδοτεί" με δύναμη και θάρρος, ώστε να συνεχίσουμε την πορεία μας. Είναι βέβαιο πως χωρίς την "ύπαρξή" της, ο κόσμος θα ήταν σκληρός και "απρόσωπος".

Τα πρόσωπα στα οποία "διοχετεύουμε" την αγάπη μας είναι, κυρίως, η οικογένειά μας, οι φίλοι μας, ο σύντροφός μας και… ο εαυτός μας. Παράλληλα, απ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους ζητάμε την άνευ όρων αποδοχή… πολλές φορές, μάλιστα, ακόμη κι απ’ τον ίδιο μας τον εαυτό. Επομένως, τα συστατικά στοιχεία της αληθινής αγάπης είναι η ανιδιοτέλεια, η εμπιστοσύνη, ο σεβασμός και η πλήρης αποδοχή.

Η έννοια, όμως, της αγάπης δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε πρόσωπα, αλλά επεκτείνεται και σε δραστηριότητες, τόπους ή αντικείμενα. Όλοι έχουμε αγαπημένους τόπους και προορισμούς, αγαπημένες ασχολίες (π.χ. ζωγραφική, μουσική) καθώς και αγαπημένα αντικείμενα που δεν τ’ αποχωριζόμαστε εύκολα, διότι είναι άμεσα συνδεδεμένα με ευχάριστες -συνήθως- αναμνήσεις.

Εάν επιχειρήσουμε να δώσουμε διαφορετική "διάσταση" στην αγάπη, θα λέγαμε ότι μοιάζει με «άνθος» που ευδοκιμεί στον «κήπο» της καρδιάς μας. Κάθε άνθρωπος θα την παρομοίαζε με ένα ξεχωριστό είδος λουλουδιού. Πιθανότατα, στο μυαλό των περισσοτέρων από εμάς, παίρνει τη μορφή ενός τριαντάφυλλου, το οποίο "κρύβει" θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία, συνδυάζοντας την ομορφιά με την "επικινδυνότητα". Από τη μια μεριά, λοιπόν, θαυμάζουμε τη μαγευτική ομορφιά του, από την άλλη όμως, πληγωνόμαστε από τ’ αγκάθια του. Δεν είναι λίγες οι φορές, άλλωστε, που έχουμε αγαπήσει και που -τελικά- έχουμε βγει "πληγωμένοι" απ’ την ίδια την αγάπη.  

Το «άνθος» της αγάπης, για να ευδοκιμήσει και να διατηρηθεί σε βάθος χρόνου, χρειάζεται συστηματική "καλλιέργεια" απ’ όλα τα "εμπλεκόμενα" μέρη!