
Μάταια προσπαθούμε να προσεγγίσουμε το βαθύτερο νόημά της ή ν’ ανακαλύψουμε τις κρυφές της πτυχές. Πάντα κάποιο «κομμάτι» της θα παραμένει "κρυφό" και ανεξήγητο… "κάτι" που -πολλές φορές- δε θέλουμε ν’ αποκαλύψουμε όχι μόνο στους άλλους αλλά ούτε και στον ίδιο μας τον εαυτό. Συνήθως, πρόκειται για γεγονότα που μας "πονάνε" και μας "πληγώνουν".
Ως γνωστόν, καθένας από εμάς
αντιμετωπίζει την πραγματικότητα με διαφορετικό τρόπο. Για άλλους ένα γεγονός
μπορεί να είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, για κάποιους άλλους το ίδιο γεγονός να θεωρείται
αστείο και για ορισμένους ουδέτερο. Αυτό εξαρτάται από τον τρόπο σκέψης κάθε
ατόμου, την ιδιοσυγκρασία του και γενικότερα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της
προσωπικότητάς του. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι μοιάζουν σαν να φορούν
διαφορετικά «γυαλιά» πρόσληψης της πραγματικότητας, μεγεθύνοντας - ουκ ολίγες
φορές - τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Ας προσπαθήσουμε να
πειραματιστούμε…! Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι είμαστε ζωγράφοι κι ότι η ψυχή μας
είναι ο καμβάς, πάνω στον οποίο αποτυπώνουμε τις εκφάνσεις της ζωής μας. Αλήθεια,
πώς πιστεύετε ότι θα ζωγράφιζε κάθε άνθρωπος τη δική του ζωή; Σαν γαλήνια ή
μήπως σαν τρικυμιώδη θάλασσα; Σαν ουράνιο τόξο; Σαν ερημικό τοπίο; Σαν
ολάνθιστο κήπο; Και ποια χρώματα θα επέλεγε, άραγε; Λευκό; Γαλάζιο; Μαύρο;
Γκρι; Κόκκινο; Σίγουρα, θα υπήρχε ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων ανάλογα την
ψυχική μας διάθεση και τον τρόπο που προσλαμβάνουμε τις διάφορες καταστάσεις.
Τελικά, αν το καλοσκεφτούμε, δεν
είναι και πολύ δύσκολο να γίνουμε «ζωγράφοι» της ζωής μας. Γι’ αυτό, ας φροντίσουμε
ο «καμβάς» της ψυχής μας -πάντοτε- ν’ αποτελείται από φωτεινά χρώματα,
πρωτότυπα σχέδια και μια "πινελιά" αισιοδοξίας για το παρόν και το
μέλλον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου